Evet, evet… Sadece bir varmış… Yokluğun olumsuzluk yaratan tanımlaması, bu sefer gerçekten… yokmuş! Var olanlarsa sadece mutluluğa dair izlermiş. Keşfedilmemiş berrak suların hayali kadar saf, hiç susmadan ve defalarca aynı tınlamayı şakırdayan kuşların mutluluğu kadar da hoşnutmuş bu sefer insanoğlu… Bilinç altı dahi, dipsiz derinliklere sahipmiş. Ulaşılamayan dip, rastlanamayan olumsuzluklar daha da hoşnut ediyormuş insanoğlunu…
Evet, bir insanoğlu varmış. Varlığın sebebini yoklukta aramış! Yokken var olmanın nedenini sorgulamış. Sebep biçmiş varlığa, şüphe kavramını, varlık ve yokluk ikileminde yoğunlaştırmış… Neden varmış? Varlığına neden ihtiyaç duyulmuş? Yokluktan başlayan bu serüvenin, kısa bir varlıkla devamı sonrasında yokluğa geri dönüşün öyküsü ve bu yokluğun sonrası…! İşte bütün mesele bu…
Bir varmış… Bir…
Sizce sebepsiz bir var oluş olabilir miydi? Bu büyük var oluşun amacı, ve bu var oluş içindeki tüm aşama ve vaziyetlerin hali, sebepsiz bir yok oluş adına olabilir miydi?... Herhangi bir adımın dahi bir amacı gerçekleştirmek için atılmamış olacağı, bu sonsuz ve sınırları dahi düşünce kapsamı ile örtüşmeyen bu düzenin her hangi bir amacının olmayışı ve sebep biçilemeyişi korkunç bir idraktır. Yetmiş senelik bir yaşantının kısa özeti: yokluktan yokluğa… olabilir mi?
Bir varmış… Bir…
Fezanın keşfedilemeyen sonsuzluğu, gezegenlerin tahmini bir tarih bile düşünmeye gerek bırakmadan bu sonsuzlukta asılması, güneşin büyük kütlesini hiç kaybetmeden görevini sürdürmesi, ayın yine aynı şekilde doğal bir lamba görevini sürdürmesi ve dünya ile olan ilişkisindeki gelgit durumunda üstlendiği rol… Feza üzerindeki bu sistemin milyonlarca yıllardan beri süre gelmesi ve en ufak bir tahribata uğramadan günümüze, bizlerin bu anları yaşaması…
Ve dünya…
Mantık hücrelerini kati şekilde harekete geçiren devasa yeryüzü... ve bu ahenge ayak uydurup hiçbir sapma göstermeyen yer çekimi kuvveti… Dipsiz okyanuslar… keşfedilmemiş doğa ve dahası…
Evet bu kısa masalda;
Galiba sadece bir varmış!...
Bu biri hep varmış...
Yokluktan varlığa…
ve O’na!
