Bir yarışın yarışçılarıymışız gibi hızla akıp giden bir hayat ve o yarışta çevremizdeki insanlardan, hatta hiç tanımadıklarımızdan ve kendimizden beklentilerimiz. Kimden neyi beklersiniz?
Aileniz sevsin, iş arkadaşlarınız çalışsın, ülkeyi yönetenler sorunları çözsün, bilim adamları buluşlar yapsın, manav iyi meyve versin, çocuklar iyi not alsın, patron iyi maaş versin. Uzayıp gider liste. Her şeyi herkesten isteyemiyoruz. Hele de biraz empati sahibiysek, anlayışlıysak insanlardan isteyebileceklerimizin onların kapasitesi kadar olabileceğini de biliyoruz. Ya kendinizden beklentileriniz? Yapmak istedikleriniz? Yapmak için çabaladıklarınız? Liste uzun mu? Ya yapamadıklarınız… Yapamadıklarınız olduğunda kendinize yaptıklarınız? Kızar mısınız kendinize? Küser misiniz hatta? Başkaları ne diyecek diye yüklenir misiniz biraz da? O kadar kızılacak ne yaptınız düşünün biraz. Sevilmeyi hak etmediğinizi mi düşünüyorsanız yoksa? Onlar sizi sevmiyor. Ya siz? Kendinizi seviyor musunuz? Kendinize en son ne zaman şefkat gösterdiniz? Ne zaman okşadınız başınızı? Ne zaman “Sen elinden geleni yaptın” dediniz. Zaman verdiniz mi kendinize, kendinizi sevecek kadar…
Bir dostunuz geldi derdini anlattı size diyelim. Üzgün olduğunun da farkındasınız. Bir anda yüklenir misiniz? Yoksa sakinleştirir misiniz? “Zaten kötü hissediyor ben de üstüne gitmeyeyim” dersiniz belki de. Başkasına şefkat gösterip kendine “Sen zaten neyi başardın ki?”, “Sen zaten hep yanlış kişilere güvendin, iyi oldu sana”, “Sen mutlu olmayı hak etmiyorsun”, “Sen yediğin yemeği bile hak etmiyorsun? Uzayıp gider kendine yüklenenlerin cümleleri. Ezdiği kendi, kendi kendini kontrol eder ve her başarısızlıkta, her utançta aynı cümleyi yapıştırır kendine. Bahanelere sığınmak olarak görür, verdiği cevapları. “Sığınma kalk diril” der. Elbette kalkıp dirileceksiniz de önce biraz şefkat görseniz fena olmaz mı? Siz kendinizi yargıladıkça, başkaları size ne kadar şefkat gösterebilir ki? Şefkati, sadece kendinize gösterdiğiniz, kendinizi diğer insanlar üstün görmenize sebep olacak bir duygu bir görmeyin. O farklıdır. İç huzurunuzu sağlamaya çalışıyorsunuz siz. Sonra diğer insanlarla olan davranışlarınıza da yansıyacak. “Kendine nasıl yapıyor bunu” dedikleriniz var ya, onlar kendilerine hiç şefkat gösteremeyenler.
Siz kendinizi sevin önce, şefkat gösterin, belki o zaman daha dingin olacaksınız, daha az öfkeli, daha çok sevecen…
