Çamlar arasında yapılan yürüyüşün ardından kar üzerinde yapılan horon ile görülmeye değer bir manzaranın ardından Çaydosk, macera dolu Çağçor yaylasına yürüyüşünü tamamladı.
Çaydosk ekibi adına bir açıklama yapan Adem Köse, “bu güne kadar geçirdiğimiz güzel gün ve anılara bir yenisini eklemenin mutluluğuyla Çağçor yaylasına yürüyüşümüzü tamamladık” Dedi.
Köse, “Her zaman olduğu gibi Pazar sabahı Saat 8 de Belediyenin önünde toplanmaya başladık. Hareket saatimiz en geç 8 30 da olacağını belirtmemize rağmen gelenler olabilir düşüncesiyle saat 9 00 a kadar bekledikten sonra hareket ettik. İlk molamızı Şarinçor mezrasında verdik, Oradan Çağçor yaylasına yakın mesafeye kadar arabalarla gittikten sonra ezilmemiş kar üzerinde yürüyüşümüze başladık. Çam ağaçları arasında yaklaşık 45 dakika kar üzerinde yürüdükten sonra yayla evlerine ulaştık. Buraya kadar tek sıra yürüyüş düzeninde geldiğimiz yayla düzünde, katılımcı arkadaşlar istem dışı olsa gerek her biri bir yana dağıldı; kimisi tepeye yöneldi naylon poşetlerle kaymak için, kimileri kartopu oyununa daldı, kimileri ise yaklaşık 40–50 cm kar üzerinde gezinip fotoğraf çekti. Herkes bir tarafa dağılınca yayla evinde ateşi tutuşturup çay yapmak bize düştü. Her biri yaylanın çeşitli yerlerinde olan doğasever dostlar yayla evinden yükselen dumanı görmeleriyle eve doluşmaları bir oldu, böylesi durumlarda çoban ateşi başka seviliyor herhalde. Kalabalıktık ateşin etrafında herkese yer yoktu üşüyen dostları ısıtmanın başka yolları olmalıydı; tulumu şişirdik ve Tevfik Şişman arkadaşımız tulumun eşliğinde o anki durumumuzu anlatan manilerle yüreklerimizi ısıttı; öyle ki horon için yayla düzünde karlar üzerinde coşkuyla horon eder durumda bulduk kendimizi ve yemek molasıyla son buldu horonumuz. Yemekler yenildi sıcacık çaylar içildi ocak başında içimizin kaynamasından olsa gerek çocuklar gibi kartopu oynadık. Sıcakla soğuk birbirlerinin düşmanıdır sanırdık ama meğer biri diğerinin önemini vurgulamak için varmış, onu anladık, biri olmadan diğeri sevilmezmiş bunlar ayrımlar ikililermiş, birinden kaçınca diğerine sığındık, bizler sıcakla soğuğu aynı anda sevdik. Akşama doğu, insanlara hasretçesine bizleri karşılayan yaylayı yalnızlığa hapsetmenin ve geçirmiş olduğumuz güzel günü hatıralara bırakmanın kederi ile oradan ayrıldık. Bizlerde yolun sonuna geldiğimizde yaşamıştık diyebileceğimiz anlarımızdan birinin sonuna gelmiştik. Nice böylesi güzel günleri dostlarla paylaşmak ve bir dahaki yürüyüşte buluşmak dileğiyle”
