çözülen bir yün yumağı
akıp giden günlerimiz,
mezar taşlarından suskun
sessiz sitemsiz…
...
Çok hızlı yaşıyoruz, yaşatılıyoruz! Günlük yaşamın sorumluluğu, üzerimize yüklenen dayatmalar, teknolojinin sarhoşluk veren gelişmeleri…
Ardımıza bakıp, hatıralarımızı anımsayacak vakti dahi bulamıyoruz çoğu zaman. İş, televizyon, internet derken… hayallerimizi ertelemenin alışkanlığına kapılıyoruz daha sonra.
Bu duyguları kapsayan kader kavramının, ‘’her an’’ hayatımızın içinde olduğunu unutmak ise, çoğu zaman bizleri şaşkınlığa itebiliyor…
Bu ruh halim ile, yaşamış olduğum son üzücü olayı paylaşmak istiyorum.
Bunu ‘’hayallerimizi ertelememek, kısa ömrümüzü güzelliklerle donatmak, hırs-kin-gurur ve kibir duygularını üzerimizden arındırmak ve en önemlisi Allah’ın bizi yaratmasındaki gayenin hakkını vermek adına’’ paylaşmak istiyorum sizlerle…
Babamın yakalandığı hastalık sonrası hepimiz ağır sarsılmıştık. Ağustos ayının sekizinde babamı hastaneye ilk götürdüğümde yanımızda olan, teşhisi ilk söyleyen doktorun kelimelerinden sonra beni teselli eden, babamın 25 senelik arkadaşı Fedai abiden bahsedeceğim.
Kendisi, babamın ilk hastalık teşhisi koyulduğu an ile yanımızdaydı. Daha sonra kemoterapinin uygulanması için hastane ayarlamamıza da yardım etmişti. Babam ile aynı meslekten gelmesi ve meslek odasının başkanı olması itibari ile Fedai abi tüm arkadaşlarını örgütleyerek de desteğini esirgememiş, bir aile büyüğümüz gibi sürekli yanımızda olmuştu…
Fedai abi dün gece tek başına kullandığı arabasında ağır bir kaza geçirdi ve vefat etti.
Babamın bu ağır hastalığında, bizlerin en büyük destekçisi olan abimizin cenazesine gitti babam bugün…
Dün akşam telefonda, bugün için bulaşmaya niyetlenmeleri ise ayrı bir acı…
Sağlıklı geçen her güne sonsuz şükür etmeliyiz, her geçen anın öylesine değil ‘’ciddi manada değerini hissetmeliyiz’’…
Ansızın gelen hastalıklar ve ansızın gelen ölümler ile kaderin çizgisinde ‘’bir aradayız’’.
…
savrulan yapraklar gibi
akıp giden günlerimiz,
cenaze törenlerinde
sessiz sitemsiz…
…
Livaneli’nin ‘’günlerimiz’’ isimli eserindeki bu dizeler nede güzel anlatıyor gerçekleri…
Allah’ın rahmet üzerine olsun Fedai abi, seni unutmayacağız…
07.05.2009
akıp giden günlerimiz,
mezar taşlarından suskun
sessiz sitemsiz…
...
Çok hızlı yaşıyoruz, yaşatılıyoruz! Günlük yaşamın sorumluluğu, üzerimize yüklenen dayatmalar, teknolojinin sarhoşluk veren gelişmeleri…
Ardımıza bakıp, hatıralarımızı anımsayacak vakti dahi bulamıyoruz çoğu zaman. İş, televizyon, internet derken… hayallerimizi ertelemenin alışkanlığına kapılıyoruz daha sonra.
Bu duyguları kapsayan kader kavramının, ‘’her an’’ hayatımızın içinde olduğunu unutmak ise, çoğu zaman bizleri şaşkınlığa itebiliyor…
Bu ruh halim ile, yaşamış olduğum son üzücü olayı paylaşmak istiyorum.
Bunu ‘’hayallerimizi ertelememek, kısa ömrümüzü güzelliklerle donatmak, hırs-kin-gurur ve kibir duygularını üzerimizden arındırmak ve en önemlisi Allah’ın bizi yaratmasındaki gayenin hakkını vermek adına’’ paylaşmak istiyorum sizlerle…
Babamın yakalandığı hastalık sonrası hepimiz ağır sarsılmıştık. Ağustos ayının sekizinde babamı hastaneye ilk götürdüğümde yanımızda olan, teşhisi ilk söyleyen doktorun kelimelerinden sonra beni teselli eden, babamın 25 senelik arkadaşı Fedai abiden bahsedeceğim.
Kendisi, babamın ilk hastalık teşhisi koyulduğu an ile yanımızdaydı. Daha sonra kemoterapinin uygulanması için hastane ayarlamamıza da yardım etmişti. Babam ile aynı meslekten gelmesi ve meslek odasının başkanı olması itibari ile Fedai abi tüm arkadaşlarını örgütleyerek de desteğini esirgememiş, bir aile büyüğümüz gibi sürekli yanımızda olmuştu…
Fedai abi dün gece tek başına kullandığı arabasında ağır bir kaza geçirdi ve vefat etti.
Babamın bu ağır hastalığında, bizlerin en büyük destekçisi olan abimizin cenazesine gitti babam bugün…
Dün akşam telefonda, bugün için bulaşmaya niyetlenmeleri ise ayrı bir acı…
Sağlıklı geçen her güne sonsuz şükür etmeliyiz, her geçen anın öylesine değil ‘’ciddi manada değerini hissetmeliyiz’’…
Ansızın gelen hastalıklar ve ansızın gelen ölümler ile kaderin çizgisinde ‘’bir aradayız’’.
…
savrulan yapraklar gibi
akıp giden günlerimiz,
cenaze törenlerinde
sessiz sitemsiz…
…
Livaneli’nin ‘’günlerimiz’’ isimli eserindeki bu dizeler nede güzel anlatıyor gerçekleri…
Allah’ın rahmet üzerine olsun Fedai abi, seni unutmayacağız…
07.05.2009
