Hikâye çok karışık. Sabah Gazetesi'ni Başbakan'ın yakın arkadaşı Ahmet Çalık aldıktan sonra Medya Grup Başkanı da Başbakan'ın damadının erkek kardeşi Serhat Albayrak oldu. O da danışman olarak Başbakan'ın basın danışmanı Ahmet Tezcan'ı işe aldı. Ahmet Tezcan bu nedenle Başbakanlık Basın Müşavirliği'nden istifa etti. Gazetenin Genel Yayın Yönetmeni Ergun Babahan bundan hoşlanmadı. Sorunlar yaşandı. Babahan, Sabah'tan ayrıldı. Bir süre sonra da Ahmet Tezcan, Serhat Albayrak tarafından kovuldu. Yerimiz olsaydı bu çok enteresan hikâyeyi okuyacaktınız. Orada neler olmuş, inanamazsınız. Bu da artık başka bir pazara kaldı!
Başbakan 7 gün 24 saat çalışır, duygusal ve merhametlidir
İki buçuk yıl Başbakan'ın basın danışmanlığını yaptınız. Sizden sonra gelen Akif Beki ayrılırken “Çok yoruldum” demişti. Başbakan'ın basın danışmanı olmak çok zor ve yorucu bir görev mi?
Yedi gün, 24 saat çalışır Başbakan. Dehşet çalışkandır. Bundan besleniyor. Bir günde 3 şehir, hatta bir günde 3 ülke gezdiğimiz olurdu. 2.5 yıllık süre içinde 58 ülkeye gittim. Bazılarına 7-8 defa. Çok küçük şekerlemelerle kendisini dinlendiren biri. Bu iyi bir şey değil ama. 5 yıl önceki resimlerine bakarsanız 15 yaş almış gibi. Başbakan'la çalışmak bu anlamda zordur. Çok da zevklidir Başbakan'la çalışmak. Çok espri yapar. Bazen öyle takılmalar yapar ki anlayamazsınız, ciddiye alır, bunalıma girersiniz. Sonra bir bakarsınız şakaymış. Görüntüsünün aksine çok duygusal ve merhametlidir.
Bir röportajınızda da “Çok vefalıdır” dediğinizi okudum. Siz ne zaman tanıştınız Tayyip Erdoğan'la?
Güneş Gazetesi'nde köşe yazarıydım, Tayyip Bey de İstanbul İl Başkanı. Erbakan'ın bir yemeğiydi. “Amma da yakışıklı adam, gencecik” demiştim. 1991 senesiydi. Sonra basın danışmanı olana kadar birkaç defa ayak üstü sohbet ettim. Oy bile vermedim AKP'ye. Belediye Başkanlığı'na geldiğinde birbirimizi uzaktan tanıyorduk, o beni yazılarımdan biliyordu. Basın danışmanlığı teklifi etmişti o sırada. Ama Kanal 7 beni kandırdı. Haber müdürü yaptılar. Çok iyi tanımıyordum açıkçası. Nikâhımı kıymıştı belediye başkanıyken. Birbirimizi çalışırken tanıdık. Ben hakikaten çok sevdim Başbakan'ı. O, vefanın somutlaşmış halidir. Başına ne geliyorsa bundan geliyor zaten.
Tayyip Erdoğan'la biraz sohbet eden herkes ona aşık olur
Başbakan sizi sever mi?
Sanırım sever. Patavatsız bir tarafım da vardır benim, bir gün dayamadım dedim ki: “Efendim, Cemil Meriç'in bir sözü vardır, 'Hayır diyebilmek fazilettir' diyor. Gördüğüm kadarıyla siz bu faziletten yoksunsunuz.” Yaşlı kadın, çocuk, muhabir kızlar... Dayanamıyor, onlar seslendi mi durmamayı nezaketsizlik kabul ediyor. Döndü bana “Sizi niye aldık?” dedi. “Ben hayır derim de siz sonra evet deyince olmuyor” dedim. “Siz de öyle hayır diyeceksiniz ki bana gelme ihtiyacı hissetmeyecek” karşılığını verdi. Doğru söyledi yine. Sofrada çok keyiflidir. Dar kapsamlı yemeklerde çok iyidir. Çok arkadaşımı gördüm, inanılmaz ön yargılı olup biraz sohbet ettikten sonra aşık olan. Samimi biri çünkü.
İş dışında da görüşür müsünüz? Aradı mı mesela Sabah Gazetesi'nden kovulduğunuz zaman?
Çalıştığım dönemde de içeriye girip “Başbakan ve memuru olmadan konuşmak istiyorum” dediğim olmuştur. Bu süreç içerisinde çok özel şeyler yaşadık. Kovulduktan sonra beni hiç aramadı. Aramasına gerek olacak bir durum da yok zaten. Serhat Albayrak beni hür iradesiyle aldı, hür iradesiyle de gönderdi.
Aramasını bekliyor musunuz peki? Aramazsa kırılır mısınız?
Hayır. Kırılmam söz konusu değil. Araması gerekirse arar, aramak isterse arar, ben ararsam mutlaka çıkar, o an müsaitse. Bir problemimiz olmaz.
30 saniyelik konuşmam yüzünden operasyon yaptı
Kendinizi nasıl hissederdiniz Başbakan'la çalışırken? En öndeki duyguyu merak ediyorum. Korku, sevgi, saygı, kızgınlık, ayrıcalıklı, mutlu...
Hep hissettiğim, yetişememekti. İyi çalışırdık ama. Bazıları 2 dakika diye girer yanına, yarım saatte çıkmazdı. Ben, 2 dakika, 3 dakika, 10 dakika derdim, dediğim kadar da sürerdi. “10 dakika görüşebilir miyiz?” dediğimde eline kağıt kalem alırdı, çünkü not tutacak, bir şey anlatacağım belli ki. 2 ya da 3 dakikayı ayakta dinlerdi. Bir kere “30 saniyeniz var mı?” dedim. “30 saniyede ne anlatabilirsin ki?” diye merak etti. “Anlatırım efendim” dedim, bir cümle söyledim, operasyon yaptı. 30 saniyelik bir şeydi ama etkisi hâlâ sürüyor.
Akif Beki ile aranız nasıldır? Çalışma stilleriniz farklı sanırım. Çok dedikodu var anlaşamadığınıza ilişkin?
Her yiğidin bir yoğurt yiyişi vardır. Bizimkiler farklıydı. Birbirine uymadı yoğurt yiyişlerimiz. Ne yapacaksın?
Başbakan adına konuşmak tam Beki'nin yapacağı işti
Akif Beki için hırslı, her şeyi kendi yapmak isteyen, Başbakan'ın çevresinde kendisinden yakın kimseyi istemeyen, Ömer Çelik'i ve sizi uzaklaştıran biri deniyor. Bunlar doğru mu?
Hırslı demeyeyim, cevval ve atak diyeyim. Beni uzaklaştırdı desem iftira olur. Benim geri çekilmem sistemin iyi işlemesi içindi. Söylemek istediğim bir şey varsa söylerdim, Başbakan'la özel konularda, stratejik noktalarda fikir alışverişi mutlaka yapardık. Basın sözcülüğü Akif için uygun bir iş. Başbakan adına konuşacaksın çünkü. Ben olsam Başbakan adına konuşmaya başlar, kendi adıma bitiririm. Sıkıntı olur yani. Ama basın sözcülüğünün oluşturulmasını ben istemiştim. Baş danışman Nabi Avcı Bey istemiyordu. Ben Nabi Bey'e bağlıydım, bana bağlı da basın merkezi bölümü vardı. Ben benim bölümümün lağvedilmesi ve bir basın sözcülüğü birimi olması gerektiğini söylüyordum. Nabi Bey'e de gülerek “Size rağmen yaptıracağım” demiştim. Hakikaten de yaptırdım. Başbakan'la konuştum. Makul karşıladı. Müşavirliğin lağvedilmesini kabul etmedi. Kaçmak istediğimi anladı.
Kaçmak mı istiyordunuz?
Benim yabancı basınla karşılaştığım zaman doğru dürüst konuşabileceğim İngilizcem yok. Kendime yemek ısmarlarım ama yabancı bir gazeteciyle istediğim kıvamda konuşamam. Başbakan'ın tercümanlı bir basın müşaviri olmamalı. Bu alil bir görüntü. Benim bir önemim yok ki. Bunu Türkiye Cumhuriyeti'ne yakıştıramam. Doğru bir mekanizma kurulsun, kim altta kim üstte önemi yok ki. Nasılsa hicazdan başka makam tanımam ben.
Başbakan'la sık görünenler kamuflaj malzemesidir aslında
“Akif Beki, Ömer Çelik'i Başbakan'ın yanından uzaklaştırdı” diyorlar, doğru mu?
Uzaklaştırmak diye bir şey yok, rekabet olabilir. Başbakan'ın çok farklı danışmanları vardır. Değişik inanç ve görüşlerde olan insanları danışman olarak kullanır. Bunları kimse bilmez. Onlara daha fazla itibar eder. Başbakan'ın yanında çok görülüyor olmak Başbakan'ın onu çok dinlediği anlamına gelmez. Yani kamuflaj malzemesi de olabilirsiniz. Egemen Bağış, Ömer Çelik, Cüneyd Zapsu... Her birinin müthiş farklı ve yetenekli tarafları var. Cüneyd Zapsu'nun yaptıklarını yapabilmek mümkün değil. Öyle hizmetleri vardır ki, değme babayiğit yapamaz. O yüzden birini kestiğinde onun yaptığını kendin yapamıyorsan iş yanlış olur. Ömer Çelik siyasi konularda devreye giren, hızlı bir şekilde çözüm üreten yüksek bir zekâdır. Kofi Annan, Ömer içeri girdiği zaman “Win-win” diyordu ona. Bir kalemde silinip atılabilecek bir adam değildir. Keza Egemen Bağış. Hepsini ben yapayım diyen ya tıkaç olur ya takoz.
Başbakan'ın muhabirlerle arası çok iyidir özellikle kadın olanlara hiç kıyamaz Sizin zamanınızda sanki her görüşten gazeteci Başbakan'la buluşabiliyordu. Akif Bey'den sonra bu daraldı. Basın danışmanı farkı mı yoksa Başbakan mı giderek daha fazla gerginleşiyor?
Başbakan basının haklı eleştirisine asla karışmıyor, tepki duymuyor. Ne kadar zararı olursa olsun. Haksızlık olursa, belden aşağı vurulursa çok sinirleniyor. Fatih Altaylı'ya teşekkür ettiğini biliyorum. Partideki kadın kollarındaki yöneticilerden biriyle ilgili usulsüzlük yolsuzluk yaptığına dair bir yazı yazmıştı. Başbakan araştırılmasını istedi. Fatih Altaylı haklı çıktı. Atasay Kuyumculuk'un yıldönümü yemeğinde Fatih Altaylı'yla karşılaştık, kulaklarımla duydum teşekkür etti o yazıdan dolayı.
Uçağa binecekleri, röportaj yapacakları Başbakan'ı kızdırmayanlardan mı seçiyorsunuz yine de değil mi?
Benim aktif olduğum dönemde uyguladığım ile Akif Beki'nin uygulaması arasında fark var dediğiniz gibi. Ben mümkün olduğunca grup dengesi gözetirdim. Ne kadar çok sayıda farklı gazeteciyle görüşürse Başbakan, o kadar doğru olduğuna inanırdım. Cuma sabahlarını gazetelere, kahvaltıya ayırmıştık. Hatta Vatan'la başlamıştık. Bu fikri beğenmişti, “Kiminle başlayacağız?” dedi. “Vatan” dedim. Vatan o sırada acayip çakıyordu. “Niye Vatan'la, çok saldırıyorlar bugünlerde” dedi. Ben de “Bence iyi olur, gidip dinleyelim bir” dedim. Sedat Ergin çok köylüce bulmuştu benim düzenimi, çünkü ben sabah kahvaltılarına internet müdürlerini de çağırıyordum. “Kimseye özel tavrımız yok” demek istiyordum. Muhabirlerle arası çok iyidir Başbakan'ın. Çiçek atar ya konuşmalarında, muhabirlere doğru atar özellikle, kadın muhabirlere. Kıyamaz onlara. Genel yayın yönetmenleri, yazarlar, muhabirler yurt dışı gezilerinde çok sorun yaratır. Hiçbiri ötekini istemez. Başbakan telef olur. Hepsine ayrı toplantı yapar. Gık da demez.
Çerkez Ethem senaryosu yazmak istiyorum
Şimdi ne yapmayı planlıyorsunuz? Tekrar gazetecilik mi? Teklif var mı hiç?
Yazmayı düşündüğüm çok şey var. Roman yazmak istiyorum. Dr. Hikmet Kıvılcımlı ile babam arasındaki bir mesele var. Bunu yazmak istiyorum. Ama babanız kadar yeteneğim ve cesaretim olmadığı için film senaryosu şeklinde yazmayı planlıyorum. Dr. Hikmet Bey'in annesi Münire Hanım Kırşehir'de, Dr. Hikmet cezaevindeyken bizde 2 sene misafir olmuş. O dönemi yazmak istiyorum. Bir Çerkez Ethem senaryosu yazmak istiyorum. Ve her şeyden öte bir yerde yazmak istiyorum. Teklif henüz yok ayrıca neresi olduğu fark etmez. Erkekçe Dergisi'nde bile röportaj yapmış adamım ben.
Ecevit'i çok severim, yanımda ağladığı olmuştur
Dr. Hikmet Kıvılcımlı'yı yazmak istemeniz ilgi çekici... Türk sosyalist hareketinin önde gelen bir isminden bahsediyoruz. Babanız ne iş yapıyordu?
İlginçtir. Babam kamyon şöförüydü ama arabasının torpido gözünden Said Nursi'nin kitaplarını eksik etmezdi. Babamın adı Ali Hikmet'ti. Dr. Hikmet Bey'in de adı Ali Hikmet'miş. Komünizme karşıydı babam ama komünistlere karşı olmadı hiç. İki Ali Hikmet'in bir anne figürü etrafında insanca duruşu çok özel bence. Bunu mutlaka yazmalıyım. Tasavvufla çok sıkı ilgilendiğim bir dönemde Çağrışım diye bir dergi çıkarmıştım. Bu dergi sayesinde rahmetli Bülent Ecevit ile tanıştım ve büyük dostluk kurduk. Çok iyi görüşüyorduk. Özel sohbetlerimiz çok olmuştur. Yanımda ağladığı olmuştur. Çok severdik birbirimizi. (Gözleri yaşardı Ahmet Tezcan'ın. “Ağlıyor musunuz?” diye sordum “Sanırım özlemişim Bülent Bey'i” dedi.)
Rahşan Hanım sizi sever miydi, önemli olan bu bence?
Rahşan Hanım'la da birbirimizi severiz. Ama kendisine vefasızlığım daha doğrusu edepsizliğim vardır. Ona borcum var bu konuda. Çok hoş hanımdır Rahşan Hanım. TGRT'de çalıştığım dönemdi, kafeteryada otururken telefon geldi “Tezcan burada mı?” dediler, telefona gittim, “Ahmet Bey merhaba ben Bülent Ecevit” dedi. “Pazar günü İstanbul'a geleceğiz Rahşan Hanım'la, valideden kalan bir evimiz var, teşrif eder misiniz?” diye sordu. “Memnuniyetle, iki arkadaşımla beraber gelebilir miyim?” dedim. Ömer Lütfü Mete ve yönetmen İsmail Güneş de Ecevit'i tanısın istedim... Çünkü inanılmaz karşılardı, hatta Ömer Abi'nin Ecevit'i yerden yere vuran bir romanı vardı. Gittik, 4.5 saat oturduk. “Hoşgeldin” dedikten sonra Rahşan Hanım çekildi. Biraz sonra “Bülent Bey” diye seslendi kapıdan tepsiyi uzattı, çaylar vardı. Sonra tekrar geldi aynı şekilde kek getirdi. Kapıdan bir adım içeriye girmedi. Bizi dinliyordu, kapıdaki etek hışırtısından belliydi, ama içeriye gelmedi. Tam bir Osmanlı kadınıdır. Ömer Abi çıktıktan sonra Rahşan Hanım için “Bu kadına aşık olunur be” dedi.
Tayyip Bey'in arası iyi miydi Ecevit'le?
Büyük saygı duyardı Tayyip Bey. Ben Ankara'ya geldikten iki sene sonra ziyaret edebildim Ecevit'i. Özür diledim. O da bana “Geldiğinizi duydum, sizi çok da özlemiştim ama herhangi yanlış anlaşılmaya neden olmamak için aramadım” dedi. Ben de “Size olan muhabbetimi herkes biliyor, asla rahatsızlık duymam” dedim. Kalkarken de “Ahmet Bey sizin için bir sakıncası olmayacaksa Tayyip Bey'e saygılarımı iletin” dedi. Tayyip Bey de çok saygı duyardı. Hatta bir gün Ecevit'in manevi oğlu Recai beni aradı “Ecevit'in zırhlı Mercedes'i sürekli bozuluyor, yedek parçaları da 2 ayda anca geliyor. Çok rahatsız biliyorsun, bir araba sağlanabilir mi, markasının hiç önemi yok” dedi. Hemen Başbakan'a ilettim. Müsteşar Bey o zaman Ömer Dinçer'di. Başbakan “Müsteşar Bey hemen Bülent Bey'e Mercedes tahsis edin” dedi. O da “Bakanlardan boşa çıkacak araba var, hemen hallederiz” dedi. Tayyip Bey çok sinirlendi “Ne demek bakanlardan boşalacak araba var” dedi. “Kaç para Mercedes?” diye sordu. “Hemen sipariş vereceksiniz” dedi. Ömer Bey'e de “Yarın kendi makam aracınızı geçici olarak Bülent Bey'e vereceksiniz, araba geldiğinde hemen değiştireceksiniz ve kendisinden özür dileyeceksiniz elde sıfır araç olmadığı için” dedi. Bülent Bey hastanedeyken Rahşan Hanım'ın bindiği araç o sıfır Mercedes'ti.
Abdullah Gül'le aranız nasıldı?
Çok beraber olmadık. Birebir çalışmamız olmadı. (Ensonhaber / Vatan)
Başbakan 7 gün 24 saat çalışır, duygusal ve merhametlidir
İki buçuk yıl Başbakan'ın basın danışmanlığını yaptınız. Sizden sonra gelen Akif Beki ayrılırken “Çok yoruldum” demişti. Başbakan'ın basın danışmanı olmak çok zor ve yorucu bir görev mi?
Yedi gün, 24 saat çalışır Başbakan. Dehşet çalışkandır. Bundan besleniyor. Bir günde 3 şehir, hatta bir günde 3 ülke gezdiğimiz olurdu. 2.5 yıllık süre içinde 58 ülkeye gittim. Bazılarına 7-8 defa. Çok küçük şekerlemelerle kendisini dinlendiren biri. Bu iyi bir şey değil ama. 5 yıl önceki resimlerine bakarsanız 15 yaş almış gibi. Başbakan'la çalışmak bu anlamda zordur. Çok da zevklidir Başbakan'la çalışmak. Çok espri yapar. Bazen öyle takılmalar yapar ki anlayamazsınız, ciddiye alır, bunalıma girersiniz. Sonra bir bakarsınız şakaymış. Görüntüsünün aksine çok duygusal ve merhametlidir.
Bir röportajınızda da “Çok vefalıdır” dediğinizi okudum. Siz ne zaman tanıştınız Tayyip Erdoğan'la?
Güneş Gazetesi'nde köşe yazarıydım, Tayyip Bey de İstanbul İl Başkanı. Erbakan'ın bir yemeğiydi. “Amma da yakışıklı adam, gencecik” demiştim. 1991 senesiydi. Sonra basın danışmanı olana kadar birkaç defa ayak üstü sohbet ettim. Oy bile vermedim AKP'ye. Belediye Başkanlığı'na geldiğinde birbirimizi uzaktan tanıyorduk, o beni yazılarımdan biliyordu. Basın danışmanlığı teklifi etmişti o sırada. Ama Kanal 7 beni kandırdı. Haber müdürü yaptılar. Çok iyi tanımıyordum açıkçası. Nikâhımı kıymıştı belediye başkanıyken. Birbirimizi çalışırken tanıdık. Ben hakikaten çok sevdim Başbakan'ı. O, vefanın somutlaşmış halidir. Başına ne geliyorsa bundan geliyor zaten.
Tayyip Erdoğan'la biraz sohbet eden herkes ona aşık olur
Başbakan sizi sever mi?
Sanırım sever. Patavatsız bir tarafım da vardır benim, bir gün dayamadım dedim ki: “Efendim, Cemil Meriç'in bir sözü vardır, 'Hayır diyebilmek fazilettir' diyor. Gördüğüm kadarıyla siz bu faziletten yoksunsunuz.” Yaşlı kadın, çocuk, muhabir kızlar... Dayanamıyor, onlar seslendi mi durmamayı nezaketsizlik kabul ediyor. Döndü bana “Sizi niye aldık?” dedi. “Ben hayır derim de siz sonra evet deyince olmuyor” dedim. “Siz de öyle hayır diyeceksiniz ki bana gelme ihtiyacı hissetmeyecek” karşılığını verdi. Doğru söyledi yine. Sofrada çok keyiflidir. Dar kapsamlı yemeklerde çok iyidir. Çok arkadaşımı gördüm, inanılmaz ön yargılı olup biraz sohbet ettikten sonra aşık olan. Samimi biri çünkü.
İş dışında da görüşür müsünüz? Aradı mı mesela Sabah Gazetesi'nden kovulduğunuz zaman?
Çalıştığım dönemde de içeriye girip “Başbakan ve memuru olmadan konuşmak istiyorum” dediğim olmuştur. Bu süreç içerisinde çok özel şeyler yaşadık. Kovulduktan sonra beni hiç aramadı. Aramasına gerek olacak bir durum da yok zaten. Serhat Albayrak beni hür iradesiyle aldı, hür iradesiyle de gönderdi.
Aramasını bekliyor musunuz peki? Aramazsa kırılır mısınız?
Hayır. Kırılmam söz konusu değil. Araması gerekirse arar, aramak isterse arar, ben ararsam mutlaka çıkar, o an müsaitse. Bir problemimiz olmaz.
30 saniyelik konuşmam yüzünden operasyon yaptı
Kendinizi nasıl hissederdiniz Başbakan'la çalışırken? En öndeki duyguyu merak ediyorum. Korku, sevgi, saygı, kızgınlık, ayrıcalıklı, mutlu...
Hep hissettiğim, yetişememekti. İyi çalışırdık ama. Bazıları 2 dakika diye girer yanına, yarım saatte çıkmazdı. Ben, 2 dakika, 3 dakika, 10 dakika derdim, dediğim kadar da sürerdi. “10 dakika görüşebilir miyiz?” dediğimde eline kağıt kalem alırdı, çünkü not tutacak, bir şey anlatacağım belli ki. 2 ya da 3 dakikayı ayakta dinlerdi. Bir kere “30 saniyeniz var mı?” dedim. “30 saniyede ne anlatabilirsin ki?” diye merak etti. “Anlatırım efendim” dedim, bir cümle söyledim, operasyon yaptı. 30 saniyelik bir şeydi ama etkisi hâlâ sürüyor.
Akif Beki ile aranız nasıldır? Çalışma stilleriniz farklı sanırım. Çok dedikodu var anlaşamadığınıza ilişkin?
Her yiğidin bir yoğurt yiyişi vardır. Bizimkiler farklıydı. Birbirine uymadı yoğurt yiyişlerimiz. Ne yapacaksın?
Başbakan adına konuşmak tam Beki'nin yapacağı işti
Akif Beki için hırslı, her şeyi kendi yapmak isteyen, Başbakan'ın çevresinde kendisinden yakın kimseyi istemeyen, Ömer Çelik'i ve sizi uzaklaştıran biri deniyor. Bunlar doğru mu?
Hırslı demeyeyim, cevval ve atak diyeyim. Beni uzaklaştırdı desem iftira olur. Benim geri çekilmem sistemin iyi işlemesi içindi. Söylemek istediğim bir şey varsa söylerdim, Başbakan'la özel konularda, stratejik noktalarda fikir alışverişi mutlaka yapardık. Basın sözcülüğü Akif için uygun bir iş. Başbakan adına konuşacaksın çünkü. Ben olsam Başbakan adına konuşmaya başlar, kendi adıma bitiririm. Sıkıntı olur yani. Ama basın sözcülüğünün oluşturulmasını ben istemiştim. Baş danışman Nabi Avcı Bey istemiyordu. Ben Nabi Bey'e bağlıydım, bana bağlı da basın merkezi bölümü vardı. Ben benim bölümümün lağvedilmesi ve bir basın sözcülüğü birimi olması gerektiğini söylüyordum. Nabi Bey'e de gülerek “Size rağmen yaptıracağım” demiştim. Hakikaten de yaptırdım. Başbakan'la konuştum. Makul karşıladı. Müşavirliğin lağvedilmesini kabul etmedi. Kaçmak istediğimi anladı.
Kaçmak mı istiyordunuz?
Benim yabancı basınla karşılaştığım zaman doğru dürüst konuşabileceğim İngilizcem yok. Kendime yemek ısmarlarım ama yabancı bir gazeteciyle istediğim kıvamda konuşamam. Başbakan'ın tercümanlı bir basın müşaviri olmamalı. Bu alil bir görüntü. Benim bir önemim yok ki. Bunu Türkiye Cumhuriyeti'ne yakıştıramam. Doğru bir mekanizma kurulsun, kim altta kim üstte önemi yok ki. Nasılsa hicazdan başka makam tanımam ben.
Başbakan'la sık görünenler kamuflaj malzemesidir aslında
“Akif Beki, Ömer Çelik'i Başbakan'ın yanından uzaklaştırdı” diyorlar, doğru mu?
Uzaklaştırmak diye bir şey yok, rekabet olabilir. Başbakan'ın çok farklı danışmanları vardır. Değişik inanç ve görüşlerde olan insanları danışman olarak kullanır. Bunları kimse bilmez. Onlara daha fazla itibar eder. Başbakan'ın yanında çok görülüyor olmak Başbakan'ın onu çok dinlediği anlamına gelmez. Yani kamuflaj malzemesi de olabilirsiniz. Egemen Bağış, Ömer Çelik, Cüneyd Zapsu... Her birinin müthiş farklı ve yetenekli tarafları var. Cüneyd Zapsu'nun yaptıklarını yapabilmek mümkün değil. Öyle hizmetleri vardır ki, değme babayiğit yapamaz. O yüzden birini kestiğinde onun yaptığını kendin yapamıyorsan iş yanlış olur. Ömer Çelik siyasi konularda devreye giren, hızlı bir şekilde çözüm üreten yüksek bir zekâdır. Kofi Annan, Ömer içeri girdiği zaman “Win-win” diyordu ona. Bir kalemde silinip atılabilecek bir adam değildir. Keza Egemen Bağış. Hepsini ben yapayım diyen ya tıkaç olur ya takoz.
Başbakan'ın muhabirlerle arası çok iyidir özellikle kadın olanlara hiç kıyamaz Sizin zamanınızda sanki her görüşten gazeteci Başbakan'la buluşabiliyordu. Akif Bey'den sonra bu daraldı. Basın danışmanı farkı mı yoksa Başbakan mı giderek daha fazla gerginleşiyor?
Başbakan basının haklı eleştirisine asla karışmıyor, tepki duymuyor. Ne kadar zararı olursa olsun. Haksızlık olursa, belden aşağı vurulursa çok sinirleniyor. Fatih Altaylı'ya teşekkür ettiğini biliyorum. Partideki kadın kollarındaki yöneticilerden biriyle ilgili usulsüzlük yolsuzluk yaptığına dair bir yazı yazmıştı. Başbakan araştırılmasını istedi. Fatih Altaylı haklı çıktı. Atasay Kuyumculuk'un yıldönümü yemeğinde Fatih Altaylı'yla karşılaştık, kulaklarımla duydum teşekkür etti o yazıdan dolayı.
Uçağa binecekleri, röportaj yapacakları Başbakan'ı kızdırmayanlardan mı seçiyorsunuz yine de değil mi?
Benim aktif olduğum dönemde uyguladığım ile Akif Beki'nin uygulaması arasında fark var dediğiniz gibi. Ben mümkün olduğunca grup dengesi gözetirdim. Ne kadar çok sayıda farklı gazeteciyle görüşürse Başbakan, o kadar doğru olduğuna inanırdım. Cuma sabahlarını gazetelere, kahvaltıya ayırmıştık. Hatta Vatan'la başlamıştık. Bu fikri beğenmişti, “Kiminle başlayacağız?” dedi. “Vatan” dedim. Vatan o sırada acayip çakıyordu. “Niye Vatan'la, çok saldırıyorlar bugünlerde” dedi. Ben de “Bence iyi olur, gidip dinleyelim bir” dedim. Sedat Ergin çok köylüce bulmuştu benim düzenimi, çünkü ben sabah kahvaltılarına internet müdürlerini de çağırıyordum. “Kimseye özel tavrımız yok” demek istiyordum. Muhabirlerle arası çok iyidir Başbakan'ın. Çiçek atar ya konuşmalarında, muhabirlere doğru atar özellikle, kadın muhabirlere. Kıyamaz onlara. Genel yayın yönetmenleri, yazarlar, muhabirler yurt dışı gezilerinde çok sorun yaratır. Hiçbiri ötekini istemez. Başbakan telef olur. Hepsine ayrı toplantı yapar. Gık da demez.
Çerkez Ethem senaryosu yazmak istiyorum
Şimdi ne yapmayı planlıyorsunuz? Tekrar gazetecilik mi? Teklif var mı hiç?
Yazmayı düşündüğüm çok şey var. Roman yazmak istiyorum. Dr. Hikmet Kıvılcımlı ile babam arasındaki bir mesele var. Bunu yazmak istiyorum. Ama babanız kadar yeteneğim ve cesaretim olmadığı için film senaryosu şeklinde yazmayı planlıyorum. Dr. Hikmet Bey'in annesi Münire Hanım Kırşehir'de, Dr. Hikmet cezaevindeyken bizde 2 sene misafir olmuş. O dönemi yazmak istiyorum. Bir Çerkez Ethem senaryosu yazmak istiyorum. Ve her şeyden öte bir yerde yazmak istiyorum. Teklif henüz yok ayrıca neresi olduğu fark etmez. Erkekçe Dergisi'nde bile röportaj yapmış adamım ben.
Ecevit'i çok severim, yanımda ağladığı olmuştur
Dr. Hikmet Kıvılcımlı'yı yazmak istemeniz ilgi çekici... Türk sosyalist hareketinin önde gelen bir isminden bahsediyoruz. Babanız ne iş yapıyordu?
İlginçtir. Babam kamyon şöförüydü ama arabasının torpido gözünden Said Nursi'nin kitaplarını eksik etmezdi. Babamın adı Ali Hikmet'ti. Dr. Hikmet Bey'in de adı Ali Hikmet'miş. Komünizme karşıydı babam ama komünistlere karşı olmadı hiç. İki Ali Hikmet'in bir anne figürü etrafında insanca duruşu çok özel bence. Bunu mutlaka yazmalıyım. Tasavvufla çok sıkı ilgilendiğim bir dönemde Çağrışım diye bir dergi çıkarmıştım. Bu dergi sayesinde rahmetli Bülent Ecevit ile tanıştım ve büyük dostluk kurduk. Çok iyi görüşüyorduk. Özel sohbetlerimiz çok olmuştur. Yanımda ağladığı olmuştur. Çok severdik birbirimizi. (Gözleri yaşardı Ahmet Tezcan'ın. “Ağlıyor musunuz?” diye sordum “Sanırım özlemişim Bülent Bey'i” dedi.)
Rahşan Hanım sizi sever miydi, önemli olan bu bence?
Rahşan Hanım'la da birbirimizi severiz. Ama kendisine vefasızlığım daha doğrusu edepsizliğim vardır. Ona borcum var bu konuda. Çok hoş hanımdır Rahşan Hanım. TGRT'de çalıştığım dönemdi, kafeteryada otururken telefon geldi “Tezcan burada mı?” dediler, telefona gittim, “Ahmet Bey merhaba ben Bülent Ecevit” dedi. “Pazar günü İstanbul'a geleceğiz Rahşan Hanım'la, valideden kalan bir evimiz var, teşrif eder misiniz?” diye sordu. “Memnuniyetle, iki arkadaşımla beraber gelebilir miyim?” dedim. Ömer Lütfü Mete ve yönetmen İsmail Güneş de Ecevit'i tanısın istedim... Çünkü inanılmaz karşılardı, hatta Ömer Abi'nin Ecevit'i yerden yere vuran bir romanı vardı. Gittik, 4.5 saat oturduk. “Hoşgeldin” dedikten sonra Rahşan Hanım çekildi. Biraz sonra “Bülent Bey” diye seslendi kapıdan tepsiyi uzattı, çaylar vardı. Sonra tekrar geldi aynı şekilde kek getirdi. Kapıdan bir adım içeriye girmedi. Bizi dinliyordu, kapıdaki etek hışırtısından belliydi, ama içeriye gelmedi. Tam bir Osmanlı kadınıdır. Ömer Abi çıktıktan sonra Rahşan Hanım için “Bu kadına aşık olunur be” dedi.
Tayyip Bey'in arası iyi miydi Ecevit'le?
Büyük saygı duyardı Tayyip Bey. Ben Ankara'ya geldikten iki sene sonra ziyaret edebildim Ecevit'i. Özür diledim. O da bana “Geldiğinizi duydum, sizi çok da özlemiştim ama herhangi yanlış anlaşılmaya neden olmamak için aramadım” dedi. Ben de “Size olan muhabbetimi herkes biliyor, asla rahatsızlık duymam” dedim. Kalkarken de “Ahmet Bey sizin için bir sakıncası olmayacaksa Tayyip Bey'e saygılarımı iletin” dedi. Tayyip Bey de çok saygı duyardı. Hatta bir gün Ecevit'in manevi oğlu Recai beni aradı “Ecevit'in zırhlı Mercedes'i sürekli bozuluyor, yedek parçaları da 2 ayda anca geliyor. Çok rahatsız biliyorsun, bir araba sağlanabilir mi, markasının hiç önemi yok” dedi. Hemen Başbakan'a ilettim. Müsteşar Bey o zaman Ömer Dinçer'di. Başbakan “Müsteşar Bey hemen Bülent Bey'e Mercedes tahsis edin” dedi. O da “Bakanlardan boşa çıkacak araba var, hemen hallederiz” dedi. Tayyip Bey çok sinirlendi “Ne demek bakanlardan boşalacak araba var” dedi. “Kaç para Mercedes?” diye sordu. “Hemen sipariş vereceksiniz” dedi. Ömer Bey'e de “Yarın kendi makam aracınızı geçici olarak Bülent Bey'e vereceksiniz, araba geldiğinde hemen değiştireceksiniz ve kendisinden özür dileyeceksiniz elde sıfır araç olmadığı için” dedi. Bülent Bey hastanedeyken Rahşan Hanım'ın bindiği araç o sıfır Mercedes'ti.
Abdullah Gül'le aranız nasıldı?
Çok beraber olmadık. Birebir çalışmamız olmadı. (Ensonhaber / Vatan)
Editör: HABER MERKEZİ
